Thursday, November 19, 2009

Wednesday, November 18, 2009

മഞ്ഞു തുള്ളി


ഋതുക്കള്‍കിടയിലെ മഞ്ഞു തുള്ളിയായ് ഈ ജന്‍മം നമ്മള്‍ഒരുമിച്ച്.....

പിന്‍വിളി


പറയാതെ പായുന്ന വാകിന്റെ നോക്കിന്റെ

പൊരുളുകള്‍ തേടി മണം പിടയ്കെ നീ

അറിയാതെ പറയുന്ന മുറിയുന്ന വാക്കുകള്‍

ഇരുളായ് കനക്കുന്നു എന്റെ ചുറ്റും

മറുമൊഴി ചൊല്ലാതെ മിഴികളില്‍

മിഴികൊര്‍ത്തു

ഒരു മാത്രാ നിന്നു മടങ്ഗീടവീ

ഒരു പിന്വിളികായ്‌ കൊതിപ്പോ ഞാന്‍ എന്നും

അത് മാത്രം എന്തെ കേട്ടില്ല

മഴ


ഈതോ വ്സസ്ന്തൈന്‍ വഴിതെറ്റി വന്നൊരു
mഅഴയായ് നിന്‍ സ്വരം
മഴയെ സ്നേഹികുന്നോരെന്‍ ഹൃദയത്തിലൊരു
നാണു സ്പര്‍ശം പോലെ നിന്‍ സ്നേഹം
മഴയായ് പെയ്തു എന്നായിരുന്നു
നിന്‍ മൊഴികളില്‍ ആര്‍ദ്രം സ്നേഹത്തിന്‍ മടുരമുണ്ടയിരുന്നോ
എന്നന്തരത്മ്വിലൊരു മിന്നല്‍ പോല്‍
നിന്‍ സ്വരം പതിഞ്ഞൊരു ദിനമെതന്നെരിയില്ല
എനികെന്‍ പ്രിയനേ
മനസ്സിന്‍ മണി വീണയില്‍ നിന്നു ഉതിരുന്നോരോ സ്നേഹമാം
നടാതെ ഞാന്‍ എന്‍ മനസ്സോട് ചേര്‍ത്തിരുന്നു
ആ നാദത്തില്‍ ഞാന്‍ അറിയാതെ അലിഞ്ഞു പോയി
നിനക്കി മാത്രം എഴുതി ഈ കാവ്യം
വെറുതെ എന്നറിഞ്ഞു കൊണ്ടു വെറുതെ
ഒരു മഴതുള്ളി ആയി നീ എന്‍ മനസ്സില്‍
പതിയുന്നത് അറിഞ്ഞു ഞാന്‍ പ്രിയേ
കരളില്‍ കനലുകള്‍ നീറി പുകയുന്നുന്ടെളിഗിലും മോര്
സ്വാന്തനം പോലെ നിന്‍ സ്നേഹം
എനിക്ക് ഈകുമൂ നിത്യം


പ്രണയം

സുഹൃത്തേ നിനക്കായ്‌


എല്ലാം മറക്കാം നിനക്ക് മാത്രംയിന്നെ മാത്രാ


കഴികമാതെങ്ങിലും എങ്ങന മറക്കേണ്ട്


ഞാന്‍ എങ്ങനെ മറക്കേണ്ട് നജ്ന്‍


നെഞ്ചകം കയില്‍ താങ്ങി വിതുമ്പിയ


നിമിഷങ്ങള്‍


നെഞ്ചില്‍ ഉണമായ് തോറ്റ ദിനങ്ങള്‍


ഉപരി ഉപരിയി


കോടി ജന്മതരങ്ങളിലും മറക്കില്‍ അന്ജന്‍


ശിഷ്ടം വച്ച നിന്‍ പ്രനയുവും പിന്നെയെന്‍ മന്സിന്നുളില്‍


നീ കൊരിയിടാ ഈ വേദനയും

ദേശാടന പക്ഷി


കണ്ടപ്പോള്‍ തോന്നി അറിയനെമ്ന്നു പക്ഷെ
അറിഞ്ഞപോള്‍ എന്തു
മനസിന്നുള്ളില്‍ ഒരുപാടു ഇഷ്ടങ്ങളുടെ നിറവു
അതെന്തുകൊണ്ടോ
അതെന്റെ മനസ്സില്‍ പെരുകി നിറഞ്ഞു നിന്
ഏതാ ഈ കാറില്‍ സുഗന്ടമുണ്ട്
സ്നേഹവും സാന്ത്വനവും ഉണ്ട്
തെങ്ങുമെന്‍ മുരളിയില്‍ മൃടുവിരല്‍ ചേര്‍ക്കും പോലെ ഒരു പാടകളെ
സ്നേഹതോവല്‍ പൊയ്കും
ഒരു ദേശാടന പക്ഷിയെ പോലെ എന്നെ നീ കണ്ടിട്ടും
മൌന സ്വന്തന്വുമായി ആ
ദേശാടന പക്ഷിയെപോലെ നീ പരന്നു അകലുമ്പോഴും
ആ സ്വരണ ചിറകുള്ള പക്ഷി
എന്നില്‍ നിന്നു അകന്ന പക്ഷി മഴയായ്
ഇല തുമ്പുകളില്‍ പെയ്തിറങ്ങിയ
നിന്നെ മായ മയൂരങ്ങളില്‍ പുതുതായ് വിരിഞ്ഞ
പണി നീര്‍ പൂ പോലെ ഞാന്‍ ദര്‍ശിച്ചു
നിശബടമായ് എന്റെ ഉള്ളിന്റെ ഉള്ളില്‍
അക്ശ്രങ്ങലാല്‍ താളിയോലകളില്‍ മയില്‍‌പീലി കൊണ്ടു
താമര ഇലയിലും എഴുതുമ്പോള്‍ ആ തൂലികയുടെ
വാകുകളില്ലാത്ത സ്നേഹത്തിന്റെ ഭാഷ നീ
എന്നെ പഠിപ്പിച്ചു തന്നു ആ
സ്നേഹത്തിലൂടെ നാമംഅല പരസ്പരം തോട്ടരിന്ജ്അതും
എല്ലാം എല്ലാം ജീവിതയട്ര്‍ഹയില്‍
നിന്നോടോപ്പോം ആ സ്നേഹത്തിന്‍ മധു നുകരാന്‍
വെറുതെ ആണെങ്ങില്‍ പോലും ഒരു മോഹം

പ്രണയ മര്‍മ്മരം


പ്രനയമീ നിന്നുവകല്‍കിന്ന ഹൊ
ദുക്ക ഭാരത്തിന്റെ കയ്പ്പും
ചവര്‍പ്പുമോ
തെളിമയെകൂ നീ ശക്തി പ്രവാഹമേ
മടുരമോന്നോ നിരകുകെല്ലരിലും